ამჟამად ფილიპინების გარემოს დეპარტამენტი ანხორციელებს მაშტაბურ პროექტს, რგავს მილიონობით ბამბუკს, რათა შეაჩეროს მიწის ეროზია. 2020 წლისთვის ეს მისცემთ მათ ამ მატერიალის დიდ რაოდენობას, ამით მწვანე შუქი მიეცათ პიარ პროექტებს, რომლებიც დააინტერესებთ ინვესტორებს. ელექტრომოტოციკლი ფალკონი ბანეტისგან კონცეპტი, რომელიც ბამბუკისგან იქნება გაკეთებული ერთ-ერთია ამ სერიის ინვესტიციებიდან. ბამბუკისგან იქნება მხოლოდ კორპუსი, რომელიც დამაგრებული იქნება ალუმინის რამაზე. ძრავი 3,3კვტ (4,4ცხენისძალა) საწვავის ავზის მაგივრად იქნება 48ვატიანი ბატარეა. მაქსიმალური სიჩქარე შესაძლებელია ყოფილიყო 110კმ/სთ, მაგრამ ბანატის გუნდმა შეამცირა ის დასაშვები კანონმდებლობის შესაბამისად 60კმ/სთ-მდე. ეს არ არის ყოველდღიური მოხმარების საგანი, ეს უფრო კოლექციური ექსპონატია. მწვანე ფალკონი ინვესტორების მოზიდვის ერთ-ერთი მაგალითია.

ჩვენ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ციცაბო კლდიდან ყვინთვა არის ყველაზე იაფი სპორტი, არ არის საყიდელი არავითარი არჭურვილობები, არავითარი სპეციალური ჩაცმულობა და არავითარი პროვაიდერის სერვისის დაქირავება არაა საჭირო. მხოლოდ თქვენი ტანი, მომფრინაი ჰაერის გავლით. დღესდღეობით მშიერი ციცაბო კლდიდან მყვინთველები მოგზაურობენ მსოფლიოს გარშებო დიდი მღელვარების და საბოლოო ნახტომების ძიებაში მაგალითად: ავეგნო შვეიცარია, იამაიკის რბილი წყლები ან დუბნოვნიკი ხორვატია. სიმძიმის ძალა არის ძლიერი ძალა. როდესაც თქვენ ეცემით ის გწევთ დედამიწის მიმართულებითმ ან კლდიდან ყვინთვის შემთხვევაში წყლის მიმართულებით, სიჩქარით 32 ფუტი წამში (9,8 მეტრი წამში) რაც უფრო დიდხანს ეცემით მით უფრო სწრაფად მიდიხართ. თქვენი სიჩქარე ეცემა მომენტალურად დაახლოებით წამში, თქვენ მიდიხართ თქვენი მაქსიმალური სიჩქარიდან ნულამდე როდესაც ეჯახებით წყალს. კლდიდან ყვინთვას ვერ დავარქმევთ დაცულს, ის ძალიან საშიშია ნებისმიერი სიმაღლიდან მაგალითად: თუ თქვენ გადახტებით წყლის დონიდან 20 ფუტიდან (6 მეტრი) თქვენ დაეჯახებით წყალს 25 მილი საათში სიჩქარით (40 კილომეტრი საათში) დაჯახება იმდენად ძლიერია, რომ შეუძლია ხერხემლის მოჭერა, ძვლების დანტვრევა, ან მოგცეთ ტვინის შერყევა. ტრავმის მიღების მაღალი პოტენციალის გამო მსოფლიო მაღალ მყვინთავდა ფედერაცია გვირჩევს, რომ არავინ უნდა დაყვინთოს 20 მეტრიდან (65.5 ფუტი) ან უფრო მაღლიდან თუ თან არ ახლავთ პროფესიონალი მაშველი სკუბა მყვინთავები იმ ადგილას მყოფნი. ნაღრძობი სახსრები, დანტვრეული ძვლები, მოჭერილი ხერხემალი, ტრამვირებული დისკები, პარალიზება და სიკვდილი არის მათ შორის ტრავმები, რომელსაც კლდიდან მყვინთავები განიცდიან. რამოდენიმე რჩევა დამწყებთათვის: არ დაყვინთოთ მარტომ, დაყვინთვამდე გაცურეთ იმ ადგილის გარშემო სადაც უნდა დაეშვეთ და შეამოწმეთ სიღრმე, დაგეგმეთ უკან გამოსვლის გეგმა, თქვენ უნდა შეაღწიოთ წყალში სწორად, ვერტიკალურ ხაზში.

თქვენ მისეირნობთ ქალაქის ქუჩაში როდესაც უეცრად მორბენალი კაცი აგივლით გვერდს, ხტის კატასავით მოაჯირზე, მირბის მაღლა კედელზე, და ქრება სახურავზე. და არა ის არ არის ადამიანი ობობა. გრაციოზული სისწრაფე, ეფექტური მოძრაობა და გრავიტაციით გამოწვეული ხტომა არ არის არც ოლიმპიური ათლეტის, არც საშიში მოქმედებების შემსრულებელი პირის და არც სპეციალური ეფექტების ფილმის რეზერვში. სინამდვილეში ეს გასაოცარი სიმარჯვეები არის ფიზიკური დისციპლინის ნაწილი ან ხელოვნების ფორმის სახელად პარკური. გამოდის, რომ პარკური, როგორც ტექნიკები არსებობდა დიდი ხნის მანძილზე. მაგრამ ფესვების კვალი თანამედროვე ფორმის მიგვიყვანს საფრანგეთში საზღვაო ოფიცერთან სახელად ჯორჯ ჰებერტი. ჰებერტი ცოტა ხნით იყო გადაყვანილი მარტინიკუს კარიბულ კუნძულზე და შეამჩნია, რომ იქ მკვიდრი ხალხი იყო ბუნებრივად ახოვანი, მიუხედავად წვრთნის არ ქონისა, ჰერბერტს უნდოდა მიბაძვა მათი ფიზიკური სიმამაცის და გარემოების აკვშირის, ამიტომ მან შექმნა საწვრთნელი მეთოდი, რომელიც მიზნად ისახავდა დაბრკოლებების გადალახვას ბუნებრივი გარემოების შთაგონებით. ეს ტექნიკები მოგვიანებით იქნა აყვანილი, როგორც ფრანგული სამხედროების საწვრთნელი რეჟიმის ნაწილი. პარკური ასევე არის განსხვავებულად აზროვნების შესწავლა, კედლის ვერტიკალურ სართულად დანახვა, ან მოაჯირები, როგორც მიმართულების გზა. ესეთი მიდგომა ჩვენი მსოფლიოსი ფიზიკური ბარიერების მიმართ ასევე ცვლის აზროვნებას სხვა ცხოვრებისეულ გამოწვევებთან მიმართებაში. პარკური, თუმცა ლამაზი და მშთაგონებელი, არ არის „დიდ ნახტომებზე“ არამედ უფრო ფოკუსირდება თქვენს ცოდნაზე, რომელიც მიიღეთ მუდმივი შიდა თავდაჯერებულობის ტესტირების გავლით, რაც ჩნდება ჩვენ შიშთან თვალის გასწორების (შეტაკების) დროს.

სინათლის ნათებები ღამე მოტრიალე და ფეთქებადი უზარმაზარი ცეცხლის ბურთები. და ეს არის მხოლოდ ის რის საყურებლადაც ათასობით მაყურებელი მოვიდა. ყოველ შაბათ ღამეს, არის შეკრება მაგარი ცეცხლის ჟონგლიორების, ცეცხლის მჭამელების, ცეცხლის მსუნთქავების, და მოცეკვავეები აჩვენებენ მათ ეფექტურ და საშიშ ნიჭს ტოკიოში (Palais de Tokyo). აქ ასევე არის უფრო ფართო შეკრება წელიწადში ერთხელ ცნობილი, როგორც „ცეცხლის მჭამელები““დაბადების წვეულება“. Palais de Tokyo-ს შეკრება დაიწყო 2004 წელს. მანამდე ცეცხლის მჭამელები და მსუნთქავები ხვდებოდნენ ერთმანეთს პარკებში მათი ჯოხების გასავარჯიშებლად და ხშირად პოლიციის მიერ იყვნენ შეჩერებულნი დაცვის მიზნით. დღეს დღეობით შემთხვევა თავს უყრის ორივეს ცეცხლის შემსრულებლებს და მაყურებელს მთელი მსოფლიოს გარშემოდან. იმ დროს, როდესაც პროფესიონალი ცეცხლის მსუნთქავები იცავენ  მკაცრს დაცვის წესებს, მაინც არის ჩართული რისკის ფაქტორი ღია ალთან და წვად საწვავთან მუშაობის დროს. შემთხვევები შეიძლება, და კი ,ხდება, ხანდახან სასიკვდილო შედეგებით. პირველი გაკვეთილი რასაც ვსწავლობთ ბავშვობაში არის „არ ითამაშო ცეცხლთან“ ამგვარად თუ გინდა გამოხვიდე ცეცხლის მსუნთქავი პირველ რიგში დარწმუნებით უნდა ჩართო მეამბოხე ნერვები. ცეცხლის სუნთქვასთან დაკავშირებული ტრავმების უმრავლესობა ხდება, როდესაც ცდილობენ წარმოდგნენ სათანადო წვრთნის ქონის გარეშე. საუკეთესო საწვავებია ნივთიერებები უფრო მაღალი სიკაშკაშით (ყველაზე დაბალი ტემპერატურა, რომელზეც მათ შეუძლიათ აორთქლება და წვა) როგორც ძალიან გაწმენდილი ლამპის ნავთი ან პარაფინი. ყველაზე ცუდი არის სპირტზე დაფუძნებული საწვავები. ექსპერტთა თანახმად წარმოდგენა მაიკის გარეშე არის კარგი იდეა რადგან   მატერიალებს, როგორიცაა არკილი და პოლიესტერი, შეიძლება მოეკიდოს ცეცხლი და სწრაფად დაიწვას, ამის გამო ზოგიერთი ცეცხლის მსუნთქავი წარდგება შიშველიც კი. პასუხისმგებელი ცეცხლის მსუნთქავები წარდგებიან ასისტენტთან ერთად, რომელსაც ხელთ აქვს ცეცხლსაქრობი და ცეცხლსაფარი. ცეცხლის მსუნთქავებს უწევთ საწვავის პირიდან შესხურება მაღალ სისწრაფეზე და ასევე შესხმის კუთხეც უკიდურესად მნიშვნელოვანია.

თუ თქვენ გიცურავიათ რთულ ზღვებში, თქვენ ალბათ გეცოდინებათ პანიკა ტალღის ქვეშ ახვევის და ყველანაირი მიმართულების გრძნობის დაკარგვის, როდესაც თქვენ უიმედოთ ქოშინებთ ჟანგბადისთვის. განცდა შეიძლება იყოს ერთდროულად ამაღელვებელი და ამაძრწუნებელი. იოცნებეთ ფოტოების გადაღებაზე, როდესაც მათი ფილტვები მიისწრაფიან სასუნთქველად ეს წყალქვეშა პროექტის სერიებია „Underwater Project series“ მარკ ტრიპლის ფოტოგრაფობის იდეა. მისი კამერა იღებს განმაცვიფრებელ ურთიერთქმედებას ადამიანსა და ბუნებას შორის გზით რომელიც, ჩვენ იშვიათად, ან თუკი ოდესმე საერთოდ გვინახავს აქამდე. მომენტი როდესაც ტალღა იმტვრევა თქვენს თავზე და თქვენ იძულებული ხართ დაუთმოთ დღვებავ წყლებს. ეს არის ზუსტად ის როგორაც უნდა გრძნობდეს თავს მაისური სარეცხ მანქანაში. წყალქვეშ ყოფნა არის ყველაზე ახლო, უფრთო ფრენასთან რომელთანაც ბევრი ჩვენგანი მოვა. ის იძახის, რომ ხანდახან ისე მოხიბლულია იმით, რაც ხდება წყლის ქვეშ, რომ მას აღარ სურს ამოსვლა ჰაერისთვის იმ შემთხვევაში თუ ის რამეს გააცდენს.  ნეტავ ადამიანებს განევითარათ ლაყუჩები! მარკ ტრიპლი იმედოვნებს, რომ მისი პროექტის მიერ გამოწვეული ყურადღება გაზრდის მისი ჰუმანური პროექტების გაცნობიერებულობის დონეს. მისი ახლანდელი ერთ-ერთი გამოფენის მიზანი იყო თანხის შოვნა სასწავლებელი პროგრამებისთვის ტანზანიაში. და მისი წყლის ქვეშა პროექტის ფოტოებიც გამოყენებული იყო კალენდარში ფულის საშოვნელად ორგანიზაციისთვის, სერფინგისტები ჩამდინარი წყლის წინააღმდეგ. „ ოკეანემ მუზრუნველყო მე და ეფექტი იქონია ჩემზე იმ მხრივ, რასაც მე ვერ ავხსნი“ იძახის ტრიპლი „ეს არის რაღაც, რაშიც მე ვიქნები ჩართული და იმედი მაქვს პროგრესსაც მივაღწევ მანამ სანამ არ მოვკვდები.“

ჯონათან ტრეიპი აშკარად დიდი ფანია პიქსარის 2009 წლის ანიმაციური ფილმის სახელად “Up / ზემოთ.” განსაკუთრებით სცენის სადაც კარლი, ახირებული 78 წლის მოხუცი კაცი, მიაბამს რამოდენიმე ასეულ ბუშტს მის სახლს და წავა ფართო საჰაერო მოგზაურობაში. ბევრმა ადამიანმა სიამოვნება მიიღო ამ სცენით. მაგრამ ტრეიპმა მისი ენთუზიაზმი შემდეგ დონემდე წაიღო, როდესაც 38 წლის მებუშტემ ხელახლა შექმნა ის ლეონის საერთაშორისო ბუშტის ფესტივალზე მექსიკაში. მიუხედავად ყურადღებისა რომელიც მან მიიქცია, ტრეიპი იძახის, რომ მისი “Up / ზემოთ” შექმნები არის მხოლოდ გახურება. ის გეგმავს, რომ ერთ დღესაც გადაკვეთოს ატლანტიკის ოკეანე მხოლოდ ჰელიუმის ბუშტებით, მაგრამ ამ ცდისთვის მან უნდა ამოთხაროს სახლი. ნაცვლად ამისა ტრეიპი შეჩერებული იქნება ორ კორპუსიან ცოცხალ გემზე. „მე ვიცურებ მაგრამ არა ოკეანეებზე““მე ვიცურებ ცებზე“ ტრეიპმა მოიპოვა ცნობილობა 2010 წელს მას შემდეგ, რაც გახდა პირველი ადამიანი, რომელმაც გადაკვეთა ინგლისის არხი ჰელიუმის ბუშტებით. იმ დროს ის იყო შეჩერებული სკამზე მიმაგრებული ბუშტებზე.